Een Christusbeeldje uit Haarlemse bodem

In deze rubriek wordt elke maand kort en krachtig een bijzonder, apart of juist heel gewoon opgegraven voorwerp belicht. Deze maand betreft het een Christusbeeldje.

Niets doet zo veel aan de Kerst denken als de geboorte van Christus, maar wanneer hij 2precies is geboren is niet helemaal duidelijk. Zo zou Christus in het jaar 4 voor de jaartelling zijn geboren en anderen beweren weer dat dit 6 of 7 jaar na de jaartelling was. Ook wordt het jaar 1 na de jaartelling aangehouden. Het jaar 0 bestaat niet en het jaar 1 voor Christus wordt gelijk gevolgd door het jaar 1 na Christus. Kortom verwarring, maar voor ons is 25 december belangrijk, dan wordt Zijn geboortedag gevierd en is het feest.

Kleine beeldjes
Een enkele keer komen we tijdens een wp_20161114_12_03_08_rich_liopgraving een voorwerp tegen dat verwijst naar Christus als kind, meestal gaat het om kleine beeldjes van een witte kleisoort, ook wel pijpaarde genoemd, die de eeuwen in de grond hebben doorstaan. In de vijftiende eeuw werd hiervoor de term plaster of plaester beelden gebruikt en ze werden vervaardigd door de ‘beeldedrucker of hilligenbacker’. Een dergelijk beeldje kwam ook tevoorschijn tijdens de opgraving van het kasteel Huis ter Kleef. Het beeld is maar 4.5 cm lang en kan niet staan. Dat hoefde ook niet want dergelijke beeldjes werden onder meer gebruikt bij het zogenaamde ‘kindjewiegen’. Met Kerst werd het beeldje in een fraai bewerkt wiegje gelegd en heen en weer gewiegd. Tijdens het schommelen konden er kleine belletjes rinkelen zodat, Gods aandacht getrokken zou worden. Het beeldje lag op het kussentje der liefde en was toegedekt met de witte lakentjes van onschuld en zuiverheid.

Kerstwiegje
afb-11-anoniem-repos-de-jesus-de-l-abbaye-de-marche-les-dames-vroeg-vijftiende-eeuws-namen-musee-provincial-des-arts-anciens-du-namurois-z003373Dit schommelen was in vroeger eeuwen zeker geen kinderwerk maar een godsdienstige oefening, die behalve in burgerwoningen ook in kloosters voor devotie werd gebruikt.
Het kerstwiegje hing aan twee verticale posten welke op een stevige voet waren bevestigd. Het kerstwiegje kon zijn uitgevoerd in hout maar ook in edelmetaal. In museale collecties zijn enkele zestiende eeuwse wiegjes bewaard gebleven. Ook heden ten dage worden in vele kerken met de Kerst het kindjewiegen beoefend, met al dan niet levende kerststal waarbij vooral de kinderen worden betrokken.

 

 

 

Terug naar de ijzertijd!

20161130_150031Het was soms koud en het was soms nat, maar het was vooral reuze interessant. Gedurende drie weken tijd is er door archeologisch bureau RAAP een opgraving uitgevoerd op het Delftplein in Haarlem-noord. Waar eens een grote verkeersrotonde lag, werd tot en met begin december uitgebreid gezocht naar sporen uit de ijzertijd en de bronstijd. Gedurende de gehele campagne hielpen de leden van de Archeologische Werkgroep Haarlem de beroepsarcheologen enthousiast een handje mee.

img_0905Andere tijden
Op de locatie waar door Elan Wonen containerwoningen de opvang van statushouders worden gerealiseerd, werd voorafgaand de bodem onderzocht. In de omgeving zijn in het verleden tal van sporen uit de steentijd, bronstijd en ijzertijd aangetroffen, waaronder scherven keramiek nabij het Spaarne Gasthuis, een pijlpunt van vuursteen in de Hekslootpolder en een heuse offerplaats in de Velserbroek. Haarlem-noord oogt nu aardig bebouwd, maar weinigen beseffen dat het gebied al duizenden jaren door mensen wordt bezocht en bewoond.

Sporen in de grondimg_0983
Van bebouwing uit de bronstijd en ijzertijd zijn helaas geen sporen teruggevonden, maar van het erf en het land om de boerderijen heen des te meer. Zo werden tal van afwateringsslootjes opgegraven, waarmee de bewoners in tijden van een natte bodem droge voeten probeerden te houden. Daarnaast zijn er waterkuilen opgegraven en sporen van akkers, in de vorm van schitterende krassporen van de ploeg in de bodem.

20161130_113156Naast al deze sporen in de grond zijn er ook vondsten gedaan, waaronder scherven keramiek van potten uit de ijzertijd, afdrukken van koeienpoten in de grond en een stukje vuursteen, afkomstig van een stenen bijl en hergebruikt als werktuigje. Het meest indrukwekkend is wellicht de enorme invloed van de natuur op de mogelijkheden voor de mens om zich op deze plek, bij de strandwal van Haarlem te vestigen. Soms won de mens, maar vaak verdreef de natuur deze indringer. Op de zijwanden van de opgravingsputten was dan ook goed de opbouw van de bodemlagen te zien, waaronder lagen veen (natte periode) en spitsporen (drogere periode).

Op de kaart20161130_151030
De boerderijen en andere gebouwen van de nederzetting(en) zijn tijdens de opgraving niet aangetroffen, maar wellicht is de mooiste vondst wel de aandacht die de opgraving van de belangstellende Haarlemmers kreeg. Naast de leden van de Archeologische Werkgroep Haarlem die meehielpen met opgraven, kreeg het team van archeologisch bureau RAAP enthousiaste buurtbewoners en huurders van Elan op bezoek en kwam een schoolklas met de conservator van het Archeologisch Museum Haarlem even kijken op een echte opgraving! En dankzij het Haarlems Dagblad kon heel Haarlem lezen over dit interessante project. De opgraving mag dan zijn afgelopen maar de ijzertijd in Haarlem staat weer aardig op de kaart.

Geduldimg_0980
De vele sporen en vondsten van de opgraving worden de komende twee jaar zorgvuldig onderzocht en beschreven door de archeologen van RAAP. Alle bevindingen worden in een onderzoeksrapport gevat, waarmee het verhaal van dit stukje Haarlemse geschiedenis opnieuw kan worden verteld. En wellicht volgt er in 2018 nog een schitterende tentoonstelling in ons eigen Archeologisch Museum!